Muzeum Ziemi Leżajskiej...w naszym mieście:))

Historia Dworu Starościńskiego sięga pierwszej połowy XVI wieku. W 1524 roku król Zygmunt I Stary dokonał ponownej lokacji miasta, a ówczesny starosta leżajski Krzysztof Szydłowiecki wzniósł okazałą rezydencję.

Historia tego Dworu Starościńskiego sięga pierwszej połowy XV w.

W 1609 roku Leżajsk i Dwór złupił słynny warchoł – Stanisław Stadnicki, zwany Diabłem Łańcuckim. Najechał on miasto w czasie toczonej latami, wyniszczającej prywatnej wojny ze starostą leżajskim – Łukaszem Opalińskim. W czasach „ potopu ” w latach 1656 – 1657 roku Dwór Starościński został najpierw zniszczony przez przechodzącą przez Leżajsk armię szwedzką Karola X Gustawa, a następnie spalony przez wojska księcia Siedmiogrodu Jerzego II Rakoczego. Najazd tatarski w 1672 r. i przemarsze wojsk w czasie trzeciej wojny północnej na początku XVIII wieku również przyczyniły się do popadania dworu w ruinę, zwłaszcza, że kolejni starostowie z rodziny Potockich (od 1655 r.) nie przemieszkiwali tam, wybierając pobliski Tarnawiec. Obecny murowany dwór wraz z oficynami został prawdopodobnie zbudowany w latach 1760- 1770 dla ostatniego starosty leżajskiego Józefa Potockiego. W XIX wieku Dwór Starościński wchodził w skład dóbr ordynacji łańcuckiej hrabiów Potockich.

W 1922 roku, Dwór Starościński został wynajęty od Alfreda III Potockiego na potrzeby utworzonego w 1912 roku Miejskiego Gimnazjum Realnego. W latach 1932 – 1933 władze miasta sfinalizowały odkupienie Dworu i przebudowały do potrzeb szkoły.. W czasie II wojny światowej oddziały okupacyjne wojsk niemieckich w roku 1939 zdemolowały budynki ówczesnego liceum i gimnazjum w Leżajsku. Pomoce naukowe zniszczyły, a po części wywiozły do Opola . Budynki szkolne zajęła następnie firma niemiecka transportowa „ Gebauer ”. Po wojnie do końca XX wieku, zespół Dworu Starościńskiego ponownie pełnił funkcję szkoły – mieściło się tutaj Liceum Ogólnokształcące ( do 1974 r.) i Szkoła Podstawowa nr 4 ( do 2001 r.), do której uczęszczałam...

W 2004 roku zespół Dworu Starościńskiego został przejęty od miasta przez Starostwo Powiatowe w Leżajsku, z przeznaczeniem na muzeum. Cały obiekt poddany został gruntownej rewaloryzacji – dzięki m. in. funduszom z UE – i 1 stycznia 2008 roku Muzeum Ziemi Leżajskiej otworzyło swoje podwoje dla zwiedzających.