23 / 24 czerwca Noc Świętojańska

Sobótka to czas poświęcony pochwale życia i rozmnażania.
Dawni Słowianie składali w tą noc z 23 na 24 czerwca, zwaną również świętem Kupały, dary Słońcu i bratali się między sobą.
Wśród współczesnych ludzi krąży przekonanie, iż w noc przesilenia letniego ogień łączy się z wodą, żywi z duchami umarłych, a kobiety z mężczyznami.

Przeprowadzane w jej trakcie zwyczaje i obrzędy słowiańskie miały zapewnić świętującym zdrowie i urodzaj. W czasie tej magicznej nocy rozpalano ogniska, w których palono zioła. W trakcie radosnych zabaw odbywały się różnego rodzaju wróżby i tańce. Dziewczęta puszczały w nurty rzek wianki z zapalonymi świecami. Jeśli wianek został wyłowiony przez kawalera, oznaczało to jej szybkie zamążpójście. Jeśli płynął, dziewczyna wyjdzie za mąż, ale nieprędko. Jeśli zaś płonął, utonął lub zaplątał się w sitowiu, prawdopodobnie zostanie ona starą panną.

Legendy o kwiecie paproci, zwanym też perunowym kwiatem, znane są z przeróżnych podań i gdzieniegdzie przetrwały do dziś. Opowiadają o wielu ludziach, którzy błądzili po lasach i mokradłach, próbując odnaleźć magiczny, obdarzający bogactwem, siłą i mądrością, widzialny tylko przez okamgnienie kwiat paproci.

https://www.youtube.com/watch?v=8oFSN9RSjmg