Dębik ośmiopłatkowy - Dryas octopetala

Nazwa rodzajowa tej małej, płożącej się krzewinki pochodzi od kształtu liści podobnych do liści dębu, nazwa gatunkowa od liczby płatków korony (najczęściej 8). Od nazwy rodzajowej dębika pochodzi młodszy dryas, późnoglacjalna faza klimatyczna, ostatni zimny epizod ostatniego zlodowacenia. Jego pyłek znaleziono w osadach z tego okresu. W wyniku ocieplania klimatu po ustąpieniu lądolodu gatunek ten został wyparty w kierunku obszarów subpolarnych. Dębik ośmiopłatkowy jest tzw. reliktem glacjalnym (r. polodowcowym) –pozostałością z okresu lodowcowego. W tym okresie pewne gatunki dokonywały ekspansji na tereny położone bardziej na południe od ich typowego miejsca występowania. Niektóre z nich mimo ocieplenia się klimatu nie wyginęły i przetrwały oddzielone barierą geograficzną od pierwotnego obszaru w refugiach (ostojach) o sprzyjających warunkach klimatycznych, np. na terenach górskich, na torfowiskach. W Polsce dębik przetrwał tylko w wysokich górach (Tatry i Pieniny). Dębik jest wykorzystywany jako roślina ozdobna do nasadzeń w ogrodach skalnych. Reliktami glacjalnymi we florze Polski są między innymi: bażyna czarna, malina moroszka, brzoza niska, wierzba lapońska, zimoziół północny.

Wojtek Gęsicki - Wyszukana prostota
https://www.youtube.com/watch?v=SSrA_Z8r3yk