Powodzenie:):):)

Odkąd mój szanowny małżonek z Kurnika przerzucił się na Garnek, nasze życie zmieniło się radykalnie:) Aparat fotograficzny, który leżał schowany głęboko w szufladzie, wreszcie ujrzał światło dzienne i stał się sprzętem najważniejszym. Byłam i jestem ciągana po łąkach, lasach, bagnach, skansenach, a wszystko w poszukiwaniu fotograficznych natchnień:) Nawet badyl, który całe życie był tylko badylem, stał się cennym obiektem na potrzeby Garnka:) Mucha przeleci, ptak zatrzepocze, ja gdzieś się przemknę i już wszystko jest na zdjęciu. A nie daj Boże, żeby w jakimś dniu nie umieścić zdjęcia w Garnku, to gorzej niż przestępstwo. Ale tyle lat przeżyłam z człowiekiem i ta nagle ujawniona miłość do fotografowania, nie była tak silną rywalką, aby wzbudzać moją zazdrość i czasem nawet sama zrobiłam jakieś zdjęcie na potrzeby Jego „galerii”. Czyli zaprzyjaźniłam się z Jego pasją:)

Kilka tygodni temu w Białymstoku odbywał się Jarmark Wielkanocny. Jest to impreza niezwykle barwna i tym samym stwarzająca duże możliwości dla tego typu fotografów:) Oczywiście udaliśmy się tam oboje. Słonce świeciło mocno, można było posiedzieć na ławce i posłuchać ludowych grajków, co też i uczyniłam. Mój „ Garnkowiec” tymczasem krążył po okolicy z aparatem w poszukiwaniu natchnień:) No i przysiadł się do mnie jakiś sympatyczny Obywatel i zagaduje mnie intensywnie. Wiem, że samotność często zżera ludzi i szukają w tłumie bratnich dusz. A tu siedzi kobiecina sama na ławce, a więc samotna być musi. Nie wie Obywatel, że kobiecina ma męża, ale on przedkłada miłość do Garnka nad miłość do żony i w tym czasie fotografuje palmy na jarmarku:) Rozmowa się klei, humory dopisują, gra muzyka, słońce świeci, niebo niebieskie nad nami – nirwana prawie:) Ale w pewnym momencie wyciąga ów Pan olbrzymi aparat z torby – marki Olympus- na klisze jeszcze i dawaj robić zdjęcia:) Jęknęłam w duszy, że jednego domorosłego fotografa to jeszcze przeżyję, ale dwóch to w żadnym wypadku. I pomyślałam – ma się jednak to szczęście do fotografów:)

Mój Artysta wraca i się czai, bo widzi, że żona ma już innego i cóż robi – oczywiście nas fotografuje:)
Na dowód prawdziwości mego ogromnego szczęścia do fotografów jarmarcznych „zdjęty” ( jak mówią starsi o czynności fotografowania ) zabytkowy aparat Olympus owego Pana. "Zdjęty" oczywiście przez mojego męża:)