Psy i ludzie, czyli wścieklizna emocjonalna:)))

Opowiadała mi ostatnio koleżanka, że jej ojca pogryzł nieznany pies. Poszkodowany udał się do lekarza, gdzie został poinstruowany o konieczności znalezienia owego psa z przydrożnego rowu, celem poddaniom go badaniom weterynaryjnym w kierunku wścieklizny. Bez dostarczenia psa ofiara nie ma możliwości uniknięcia serii bolesnych zastrzyków . Problem nie lada, bo jak znaleźć psa żyjącego bezpańsko, hasającego sobie po polach i drogach i jak go jeszcze złapać , aby po raz kolejny nie zostać pogryzionym:)

Sytuacja z tym szalonym psem, przez swobodną analogię, może posłużyć zobrazowaniu tego , co nagminnie dzieje się w Garnku, a co można określić jako wściekliznę emocjonalną. Chyba nie ma człowieka w Garnku, który by nie otrzymał kąśliwych wiadomości na priv, okraszonych epitetami i metaforami . Ukąszony słowem nawet jak by chciał się odgryźć, to nie ma takiej możliwości, bo sprawca z miejsca usunął konto i szukaj wiatru w polu.

Można tekst upublicznić i poddać pod osąd ogółowi i w cichej obecności sprawcy , jak doktora Chichot, napiętnować jego poczynania. Można się też skrzyknąć ze znajomymi z Garnka i urządzić obławę, zabawić się w hyclów, ale szanse na znalezienie sprawcy są znikome, chociaż większe niż w przypadku wyżej wspomnianego przedstawiciela psiego rodu, bo każdy użytkownik internetu może zostać zlokalizowany przy pomocy numeru IP, a żaden pies takiego numeru nie posiada i dzięki temu może z podniesionym ogonem hasać sobie dalej beztrosko:)