życie jak morze zamknięte
w ak­we­nie mentalności
myśli krążą rozpostarte
po taf­li oczy­wis­tości
cisza kot­wicą do głębi zagląda
gdy mgły, tęskno­ty ciemne
mewą wpa­dają w ramiona
w poszy­ciu
człowiek na­gi sercem
bosą stopą na brzegu
często o prawdę się kaleczy
AKTE