2.04.2005-2,04.2020-15 rocznica śmierci naszego papieża...

Był taki dzień Roku Pańskiego- 02.04.2005r
Rocznica pietnasta dnia wskroś smutnego,
gdy świat pochował Papieża Polskiego.
Jan Paweł II – Karol Wojtyła,
Polska Go nasza ziemia zrodziła.
Był z Niego kapłan ludziom życzliwy,
zawsze gotowy, by uśmiech poczciwy
posłać tam, gdzie go potrzeba,
aby w nim ukryć cząsteczkę nieba.
On w serca płaczące wlewał nadzieję.
wiódł tam, gdzie Boża światłość jaśnieje.
Duszom wątpiącym niósł wiary płomień,
a tym błądzącym wskazywał drogę.
Przed trudem życia nie uciekał,
nawet w zbrodniarzu dostrzegał człowieka.
Wybaczał grzesznym, bo kochał ludzi,
miłość do Boga w wielu z nich wzbudził.
Choć był Papieżem, lubił wędrówki,
miał ulubione ciastka –kremówki.
Gdy słyszał „Barkę”, do łez się wzruszał,
a kiedy ją śpiewał- mury rozkruszał.
W siłę młodości i młodzież wierzył,
chciał, by duch walki w narodzie przeżył.
Duch walki o miłość, o brak przemocy,
o tolerancję, gdzie spojrzą oczy.
Jednoczył bliźnich, jednoczył narody,
nie oczekiwał w zamian nagrody.
Więc wieczny spoczynek racz Mu dać Panie
I w blasku Twej chwały odpoczywanie…

-z netu-