Witma! Wszyscy jesteśmy narodową drużyną!

Kopnij w wyobraźni piłkę swą
Niech podniesie w górę most
Ze splecionych naszych rąk
Pod skrzydłami bramki stań
I nie patrz w stronę złą
Na prawo lub w lewo
Skieruj piłkę, kopnij oczami ją!
Na lewo czy w prawo
Lub na wprost...kopnij oczami
O niej ...myśl, ściśnij ramionami
- A niech piłkę wiatr podniesie
Ku trybunom ją wyniesie
Niech piłkę poniesie wiatr
I odbije ją od trawy w świat
Niech obleci kołem nas
Bez emocji nie ma szans
Nie ma szczęścia ani bram
Pod skrzydłami bramki stań
Popatrz tylko w tę stronę
Gdzie nieobstawione
Pole przeciwnikiem masz
Kopnij w wyobraźni piłkę swą
Może dojdzie do niej ktoś
Nasza gwiazda, sławny gość...
I podbije, żeby poszła w ciąg
Wielkich pragnień i emocji
Żeby poszła kołem, w zawodników krąg
I do bramki przeciwnika kopem stąd!
Patrz, wytrzeszczaj gały swe
I wytężaj siłę rąk
Niech jej nie podzieli autów los
Niechaj wbije gola choć o włos!
Pełnią szczęścia, rozdaną w krąg!
I znów oczami skieruj ją
Tam, gdzie bramka przeciwnika
Niech we wnętrzu bramki znika!
Głosem z gardła dobij do siatki ją!
Gol! Gol! Gol!
I rękami zatocz krąg...
Niech się splecie z dłoni most!

(Proponuję pozytywne myślenie - trening wyobraźni, łączna siła emocji, ja w to wierzę)