Kopalnia Soli „Wieliczka”
Komora Kazimierza Wielkiego

Komora Kazimierza Wielkiego znajduje się na poziomie I, na głębokości 63,3 m. W komorze popiersie króla Kazimierza Wielkiego, który nakazał uporządkować i spisać w formie statutu prawo normujące zarządzanie kopalniami soli. W centralnej części komory znajduje się kierat konny typu saskiego, którym można było transportować solne bałwany ważące nawet 2 tony.
Wydobywanie soli w tej komorze rozpoczęto w połowie wieku XVIII, drążąc w bryle soli zielonej. Komorę chronią kaszty oraz obudowa organowa, stworzona z ustawionych jeden obok drugiego drewnianych stojaków. Ustanowienie przez króla Kazimierza Wielkiego statutu dla Żup Krakowskich, było podstawą do ugruntowania bogactwa płynącego z wydobycia soli na ziemiach polskich. W XIV wieku wpływu z Żup Krakowskich stanowiły 1/3 dochodów skarbu państwa polskiego.
Ustawiony w komorze kierat saski jest urządzeniem autentycznym XVIII w. Urządzenie składa się z pionowego wału z bębnem linowym, czterech ramion pociągowych z zaczepami dla koni oraz hamulca szczękowego z dźwigniami sterującymi. W skład urządzenia wchodzi także tzw. kunszt, czyli urządzenie nadszybikowe z dwoma kołami służące do zmainy kierunku liny z poziomego na pionowy.
W komorze po lewej stronie, przy wejściu zrekonstruowano dawną stajnię dla koni.