Zamek w Bo­bo­li­cach

Zamek zbu­do­wa­ny zo­stał w po­ło­wie XIV wie­ku z ini­cja­ty­wy Ka­zi­mie­rza Wiel­kie­go jako ko­lej­na wa­row­nia strze­gą­ca po­łu­dnio­wej gra­ni­cy Pań­stwa Pol­skie­go. W roku 1370 z oka­zji swej ko­ro­na­cji Lu­dwik An­de­ga­weń­ski nadał ją księ­ciu Wła­dy­sła­wo­wi Opol­czy­ko­wi w za­mian za po­pie­ra­nie jego za­mia­rów dy­na­stycz­nych, ten z ko­lei prze­ka­zał Bo­bo­li­ce w rę­ce Wę­gra, An­drze­ja Scho­eny z Bar­la­bas. Dzier­żaw­cy twier­dzy, spi­sku­jąc na boku z Za­ko­nem Krzy­żac­kim, oka­za­li się nie­lo­jal­ni wo­bec pol­skiej ko­ro­ny, co spro­wo­ko­wa­ło Wła­dy­sła­wa Ja­gieł­łę, któ­ry w 1396 na­je­chał zie­mie Opol­czy­ka i zbroj­nie za­gar­nął za­mek wraz z oko­licz­ny­mi wło­ścia­mi. Pod ko­niec XIV i w XV wie­ku za­rzą­dza­li nim m.in. Sza­frań­co­wie, Trest­ko­wie, Kre­zo­wie, a póź­niej rów­nież Cho­da­kow­scy, Mę­ciń­scy o­raz Mysz­kow­scy. Nie za­wsze dzie­dzi­cze­nie zam­ku od­by­wa­ło się ła­god­nie. Cie­ka­wy przy­pa­dek miał tu­taj miej­sce w roku 1427, po śmier­ci Anny, cór­ki pierw­sze­go pry­wat­ne­go wła­ści­cie­la Bo­bo­lic - An­drze­ja Scho­eny. Wów­czas to ma­jąt­kiem po­dzie­li­li się Sta­ni­sław Sza­fra­niec z Mło­dzie­jo­wic her­bu Sta­ry­koń, syn Anny z pierw­sze­go mał­żeń­stwa, oraz dru­gi jej mał­żo­nek — Mści­wój z Wierz­cho­wi­ska her­bu Lis wraz z dzieć­mi: Mści­wo­jem, An­drze­jem, Do­ro­tą, An­ną, Elż­bie­tą i Ka­ta­rzy­ną. Oby­dwie stro­ny zo­bo­wią­za­ły się po­dzie­lić zam­kiem po po­ło­wie, z cza­sem do­szło jed­nak do go­rą­cych spo­rów. We­wnątrz bu­dow­li wła­sność obu stron kon­flik­tu wy­zna­cza­ły ja­kieś za­po­ry, któ­re w 1441 syn Mści­wo­ja, An­drzej z Wierz­cho­wi­ska - z po­mo­cą trzy­dzie­stu szlach­ty oraz set­ką po­moc­ni­ków mier­niej­szej kon­dy­cji - wy­ła­mał, ra­bu­jąc by­dło i zbo­że z czę­ści przy­na­leż­nej przy­rod­nie­mu bra­tu.