Radom. ul Struga.

Ulica ta jest jedną z najbardziej zatłoczonych w czasie szczytu. Teraz przekopana do gołej ziemi....






Pseudologia, mitomania (lac. mitomania) lub tez klamstwo patologiczne, zespól Delbrücka – termin wprowadzony w 1905 roku przez Drupiego[potrzebne zródlo] na okreslenie patologicznej sklonnosci do klamania, mijania sie z prawda i opowiadania nieprawdziwych historii, przedstawiajacych najczesciej opowiadajacego w korzystnym swietle. Pseudologia rózni sie tym od zwyklego klamstwa, ze osoba opowiadajaca sama nie jest w stanie oddzielic prawdy od wlasnej fantazji.

U dzieci mitomania bywa najczesciej zjawiskiem przejsciowym i laczy sie z checia przezywania przygód basniowych. Niekiedy jednak u dzieci starszych i u doroslych spotyka sie tendencje do stalego rozmijania sie z rzeczywistoscia. Tendencja do poslugiwania sie klamstwem patologicznym bywa czasem skutkiem przebytych chorób organicznych mózgu (np. zapalen), albo tez bywa zalezna od wrodzonych wlasciwosci psychopatycznych. U niektórych osób o usposobieniu histerycznym mitomania moze byc srodkiem zwrócenia na siebie uwagi otoczenia i dodania sobie znaczenia. Motywem klamstwa patologicznego moze byc próznosc, niekiedy zas chec wyrzadzenia komus krzywdy (np. przez anonimowe oskarzenie).

Mitomania moze równiez pojawiac sie jako zjawisko przejsciowe np. u przestepcy, którego oskarza sie o jakies wielkie i znaczne zbrodnie, podczas gdy popelnil tylko male przestepstwo. Mitomanami czesto sa osoby zakompleksione o niskiej samoocenie, dzieki opowiadaniu rzeczy niestworzonych chca byc w centrum zainteresowania. Na poczatku udaje sie im to (powoduje to uzaleznienie psychiczne od opowiadania rzeczy nieprawdziwych), szybko jednak sa rozpoznawani przez otoczenie, przez to maja sklonnosc do czestych zmian srodowiska np. pracy.