W pewnym sensie każdy człowiek skazany jest
na samotność, przynajmniej do jakiegoś stopnia.
Mogę być otoczony tłumem przyjaciół,
a jednak są we mnie sprawy, których nie zrozumie
absolutnie nikt. Nikt nie potrafi dotrzeć do rdzenia
duszy drugiego człowieka. I każdy człowiek
posiada w swej duszy pewne zakątki,
pewne rezerwaty, których nie przekroczy
nawet najbliższy przyjaciel. Po prostu nie zrozumie
wszystkich moich spraw,
a i ja nie umiem
wszystkich spraw
wypowiedzieć i wyjaśnić.