2 zdjęcia laurowiśni wschodniej

2. kwiatostan :)



Lauwrowiśnia wschodnia to dość wymagająca roślina. Oczekuje ciepłego, zacisznego, półcienistego lub cienistego stanowiska uprawy oraz żyznej, próchniczej, przepuszczalnej, stale lekko wilgotnej gleby o zasadowym lub obojętnym odczynie pH. Ponieważ nie znosi suszy, w okresach bezdeszczowych musi być systematycznie podlewana. Glebę wokół rośliny warto ściółkować. Laurowiśnia wschodnia nie lubi niskich temperatur i chociaż starsze egzemplarze znoszą zwykle zimę dość dobrze, młode rośliny mogą przemarzać. Dlatego późną jesienią należy osłonić je przed mrozem włókniną lub słomianymi matami. Okrycie powinno być jednak stosunkowo luźne, gdyż laurowiśnia nie lubi szczelnej otuliny, utrudniającej jej oddychanie. Z powodu niskiej mrozoodporności, laurowiśnie najlepiej czują się w cieplejszych rejonach kraju, na stanowiskach zacisznych, ciepłych i osłoniętych od mroźnego wiatru.
Mimo swojej delikatności i wysokich wymagań uprawowych, laurowiśnia zaskakująco dobrze znosi zanieczyszczone, miejskie powietrze i rzadko jest atakowana przez choroby i szkodniki roślin.