"Pacjentka" skończona. Lektura na dwa dni lub jeden, a jak ktoś czyta bez przerw to i na kilka godzin. Ja jednak muszę swoje pogdybać podczas czytania, więc spędziłam z nią weekend.
Czuję się zrobiona w bambuko. Podejrzewam, że każdy kto będzie czytał tę historię dozna głębokiego szoku. Nie ma innego wyjścia - można tylko wybałuszyć oczy i popukać się w głowę jak dałam się autorowi zmanipulować. Skrupulatnie prowadzi mnie przez historię, dba o szczegóły, a potem bang! Wierzę w coś, a moja wiara okazuje się nic niewarta, a autor kpi z mojej naiwności.
W historii towarzyszymy psychoterapeucie Theo, który podejmuje się trudnego zadania. Chce za wszelką cenę pomóc zamkniętej w psychiatryku od kilku lat Alicii Berenson. Ta znana malarka przestała mówić odkąd znaleziono ją obok ciała jej męża, któremu ktoś (najprawdopodobniej właśnie Alicia) strzelił z pistoletu w głowę.
Wskazówek może dostarczyć obraz namalowany przez Alicię zaraz po morderstwie, jego związek z grecką tragikomedią Alkestis oraz osoby z otoczenia kobiety, które skrywają mnóstwo tajemnic.
Jestem z lektury zadowolona, bo czyta się ją bardzo szybko i szokuje. Dla mnie rozwiązanie zgotowane przez autora jest ostrym igraniem z czytelnikiem, a od takich zabiegów jest tylko krok do przeszarżowania. Z drugiej jednak strony taka książka dostarcza mnóstwo frajdy i podnieca moją mroczną stronę.