Oblicza pleśni 18

Radość z tytułu powiększenia mojej serii o kolejny okaz, wprawiła mnie w dobry humor i natchnęła weną twórczą, czym rzecz jasna nie omieszkałem się z Wami podzielić :)

* * *

W pewnym domu, w wiadrze na dnie,
Pleśń rozkwitła sobie ładnie.

Puchem miękka, aksamitna,
Jedna nitka, druga nitka.

Ciepło było, wilgoć miało,
Rosnąć nic nie przeszkadzało.

Już z wiaderka wyjść by chciało,
Żyć tak na dnie, to tak mało...

Chatę zwiedzać. Wchłaniać. Witać!
Się przyklejać. Móc rozkwitać !

Czar prysł nagle: - Ja pier...ole!-
- Czemuś znalazł mnie Deore? -.

- Taki ładny. Wąs pod nosem.
- A mnie polał domestosem - .

- Po co zaraz mnie rozliczać?-
- Ja nie chciałam być w \"Obliczach\" -.

* * *

Wiersz nie będzie publikowany w \"Przekroju\", dlatego wyrażam zgodę na \"kopiuj/wklej\".


.