(7)
Kościół parafialny we Frydmanie został wzniesiony na przełomie XIII i XIV wieku. Można przypuszczać, że fundatorem był któryś z ówczesnych starostów spiskich. W latach 1587-1640 był on w posiadaniu protestantów, którzy objąwszy większość świątyń na Spiszu i we Frydmanie, musieli zapewne dodać wiele ze swej strony. Należy sądzić, że zmienił się wówczas wystrój i z tego okresu pochodzi nadbudowa wieży, zakończona renesansową attyką. Pierwotnie w XVI wieku ściany utrzymane były w kolorze kremowym a po przebudowie nawy, do ścian dostawiono sześć półfilarów malowanych na jasnoniebiesko. Po powrocie katolicyzmu na Zamagórzu, tym razem katolicy, nie uznali wszystkiego co pozostało po protestantach za przedmiot kultu religijnego. Usunęli wtedy z kościoła wszystko, co miało charakter niekatolicki, starając się przywrócić kościołowi pierwotny wygląd. Kościół musiał w okresie XVI - XVII wieku posiadać polichromię na sklepieniu prezbiterium nad ołtarzem głównym. Co jednak przedstawiała trudno jest jednoznacznie określić. Zasadniczy kształt Kościoła nie uległ zmianie, ale jego wyposażenie zmieniało się nieraz gruntownie. W 1683 roku odnowiono wnętrze kościoła, ale na czym ono polegało trudno jest ustalić. Można ją łączyć jednak z osobą Króla Jana III Sobieskiego, który wracając z wyprawy wiedeńskiej ofiarował kościołowi złoty krzyżyk wysadzany brylantami. Kościół wyposażony został w tym okresie w cztery ołtarze: Główny - św. Stanisława, dwa Matki Bożej i św. Mikołaja. Ponadto w roku 1693 otoczono plac kościelny drewnianym parkanem. W czasie pożaru, jaki miał miejsce we Frydmanie w 1708 roku w znacznym stopniu został uszkodzony kościół parafialny.
