(4)
Obraz Matki Boskiej Wielickiej otaczano kultem jeszcze gdy znajdował się w przydrożnej kaplicy pw. św. Antoniego z Padwy. W 1623 r. wraz z licznymi wotami przeniesiono go do specjalnie wybudowanego ołtarza po lewej stronie nawy nowej świątyni. Obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem namalowano farbami olejnymi na płycie z piaskowca o wymiarach 620 x 869 mm i grubości 30 mm. Przedstawia Maryję w kompozycji „Eleusy". Jej twarz zwrócona jest w stronę trzymanego
na lewym ręku Synka. Prawą ręką obejmuje Dzieciątko. Jezus natomiast trzyma Maryję prawą rączką za szyję, zaś lewą trzyma na Jej piersi. Według przekazu obraz przywieźli kupcy
z południa, z Włoch lub Bałkanów i za otrzymaną sól ofiarowali go górnikom. Powstał prawdopodobnie w drugiej połowie XVI w. W czasie najazdu Węgrów w 1657 r. obraz zbezczeszczono. W 1678 r. namalowano go niemal od nowa. Przemalowywano go jeszcze w 1878 r. i 1933 r. W 1726 r. nałożono na obraz nowe sukienki, w miejsce rzeźbionych w lipowym drewnie
i złoconych. Z przetopionych wotów odlano ramę, w której obraz pozostaje do dziś.
Dla bezpieczeństwa od najdawniejszych czasów obraz jest zasłaniany metalową zasuwą
z wizerunkiem MB Niepokalanej. Obecna pochodzi z 1809 r. W 1945 r. jako wotum za ocalenie
z pożogi wojennej Maryję i Dzieciątko ukoronowano. Do ręki Maryi dano berło, a do rączki Dzieciątka królewskie jabłko. 4.06.1995 r. obraz ukoronowano koronami papieskimi.
