(1)
Kościół św. Antoniego wzniesiony jest z drewna według konstrukcji zrębowej i oszalowany. Jest świątynią jednonawową, z węższym prezbiterium zamkniętym trójboczną absydą. Od północy dobudowana jest zakrystia, a od południa niewielka kaplica boczna. Nad całością natomiast dominuje kwadratowa wieża z dzwonnicą, w której przyziemiu umieszczona jest kruchta z wejściem głównym. Dach kościoła pokryty jest ocynkowaną blachą. Świątynię otacza kamienny mur, wzniesiony w 1782 roku.
Wnętrze kościoła przykryte jest stropem płaskim. Zdobi je barwna polichromia, wykonana w 1888 roku, a odnowiona w 1982. Ściany zdobione są motywami ornamentalnymi (ukośna kratka z rozetkami i motywami roślinnymi), a stropy – figuralne: Trójca Święta – w prezbiterium; Matka Boża Niepokalanie Poczęta – w nawie; Ofiarowanie Pana Jezusa w Świątyni – w kruchcie; Modlitwa Chrystusa w Ogrojcu – w kaplicy bocznej. Ołtarz główny składa się z mensy i dekoracyjnej nadstawy. Pośrodku antepedium mieści się malowany na płótnie monogram Chrystusa – IHS. W części centralnej umieszczono obraz Pan Jezus Cierpiący namalowany na płótnie i naciągnięty na deskę. Obraz namalowany został w latach 1697-1698, a do Męciny zakupił go ówczesny proboszcz w 1715. Na zasuwie umieszczony jest obraz Opłakiwanie Chrystusa, ufundowany przez parafianina w 1920 roku.
