Zaczynamy wycieczkę po Ozorkowie....

Trochę informacji o historii miasta

Historia miasta sięga początku XV w., kiedy to w 1415 roku pojawiła się pierwsza wzmianka o małej wiosce położonej wśród trudno dostępnych lasów i bagien, należącej do rodu Szczawińskich, herbu Prawdzic. W 1807, późniejszy właściciel Ozorkowa, Ignacy Starzyński, pragnąc ożywić gospodarczo swoją posiadłość, sprowadza do niej 19 sukienników i farbiarzy z Saksonii. W 1815 ilość ich wzrosła już do 117, a liczba mieszkańców do 2007, podczas gdy Łódź miała ich wówczas zaledwie 331.

W rok później, w 1816 Ozorków uzyskał prawa miasta prywatnego, co wyraźnie przyspieszyło jego rozwój. W 1817 osiedliła się w Ozorkowie rodzina Schlösserow, przybyłych z Akwizgranu, którzy założyli najpierw nowoczesną przędzalnię wełny, a potem bawełny. W ten sposób Ozorków zapoczątkował rozwój przemysłu sukienniczego nad górną Bzurą, który później rozszerzył się na Zgierz i Łódź, tworząc największy w Polsce ośrodek przemysłu włókienniczego. Ponieważ dla dynamicznie rozwijającego się przemysłu zaczęło brakować miejsca, już w 1820 roku największe zakłady lokowały się na terenie folwarku Strzeblew. Rosła liczba ludności, która w 1828 doszła do 5669 osób. W latach trzydziestych Karol Schlösser zbudował tu największą w mieście fabrykę tkanin bawełnianych o pełnym cyklu produkcyjnym. Po upadku powstania listopadowego miasto przeszło stagnację spowodowaną utratą zamówień dla armii Królestwa Kongresowego, represyjnymi barierami celnymi, rosnącą rolą Zgierza i Łodzi, jak też wypieraniem z rynku tkanin wełnianych przez bawełniane. W 1866 roku, za kolejnego właściciela Feliksa hrabiego Lubieńskiego, Ozorków uzyskał status miasta rządowego, bardziej atrakcyjny dla inwestycji.

Pierwsza wojna światowa wywołała kolejny regres gospodarczy miasta. Dopiero okres niepodległego bytu państwowego stworzył nowe podstawy rozwojowe. Już na początku lat dwudziestych, Ozorków otrzymał połączenie kolejowe z Łodzią i Toruniem, a wraz z elektryfikacją miasta przeprowadzoną w 1928 r., komunikację tramwajową ze Zgierzem i Łodzią. W okresie międzywojennym przybyło miastu kilka obiektów, takich jak budynek Kasy Chorych, dwie szkoły podstawowe, zakład kąpielowy i dom kolonijny dla dzieci w miejskim lasku na Koziej Nodze.

Czas okupacji hitlerowskiej zaznaczył się znacznym zahamowaniem rozwoju miasta. Eksterminacyjna polityka okupanta (wymordowanie 6-tysięcznej ludności żydowskiej oraz terror stosowany wobec ludności polskiej) sprawiła, że populacja miasta stopniała do niespełna 10 000.

Po wyzwoleniu rozbudowywały się i modernizowały zakłady przemysłowe, powstawały nowe, a miastu przybywało instytucji socjalnych, oświatowych i usługowych oraz zabudowy mieszkalnej.

Współcześnie podstawową funkcją miasta jest przemysł, mimo iż szybko wzrasta rola usług. Na skutek przemian gospodarczo-ustrojowych państwa polskiego kluczowy dla miasta przemysł włókienniczy i odzieżowy załamał się. Pod koniec lat 90. XX w. pojawiły się w Ozorkowie nowe rodzaje działalności przemysłowej wraz z utworzeniem w południowej części miasta podstrefy Łódzkiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej

dodane na fotoforum:

• Moje miasto