Działkowe osobliwe piękności

Lilia tygrysia (ang. tiger lily) to gatunek należący do grupy lilii azjatyckich. Pochodzi z terenów północnej i wschodniej Azji, w naturze rośnie również w Japonii. Jest to roślina cebulowa, o cebuli złożonej z charakterystycznych łusek, należąca do rodziny liliowatych (Liliaceae). Gatunek ten charakteryzuje się wzniesionym pokrojem pędów kwiatostanowych, które osiągają wysokość 60-150cm, a jej kwiatostany tworzą obfite grona.

Jej równowąskie lancetowate liście są żywozielone i błyszczące, o długości 6-10 cm i szerokości 1-2cm, ułożone skrętolegle na czerwonobrązowych pędach. Kwiaty pojedyncze, sześciopłatkowe, charakterystycznie wywijają się na zewnątrz. Są intensywnie pomarańczowe i maja silnie nakrapiane wewnętrzne strony płatków. Intensywny zapach jest dodatkowym atutem kwiatów. Średnica kwiatów tego gatunku wynosi około 10cm. Rośliny zakwitają na przełomie lipca i sierpnia.

Lilie tygrysie lubią żyzną, przepuszczalną, lekko kwaśną i umiarkowanie wilgotną glebę. Rośliny tego gatunku są dostatecznie mrozoodporne i raz posadzone na odpowiednio dla nich dobranym stanowisku będą cieszyły nasze oczy przez wiele lat, choć z czasem ich kwiaty mogą drobnieć. Należy tez pamiętać, że nie lubią one przesadzania. Najkorzystniejsze jest dla nich słoneczne miejsce w ogrodzie.

Rośliny te doskonale sprawdzą się na rabatach kwiatowych, szczególnie pięknie wyglądają sadzone w grupach po kilka - kilkanaście egzemplarzy. Mogą być również z powodzeniem stosowane jako kwiaty cięte.

Należy pamiętać, że wszystkie części tej rośliny są trujące dla zwierząt (np. kotów) i mogą powodować silne uszkodzenie nerek, kilka dni po spożyciu tej rośliny.

Lilia tygrysia rozmnaża się poprzez cebule, podziemne organy spichrzowe rośliny.
Dodatkowo wytwarza również cebulki powietrzne w kątach liści, które niekiedy zaczynają wypuszczać korzenie jeszcze przed opadnięciem jesienią na powierzchnię gruntu. Jest to kolejny, wegetatywny sposób rozmnażania lilii (oprócz podziału podziemnych cebul). Sposób ten jednak wymaga cierpliwości, gdyż lilie rozmnażane poprzez cebulki powietrzne zakwitną dopiero po kilku latach od posadzenia.