(7)
Zamek położony na wzgórzu, niemal w środku miasta, obok zabytkowego Starego Miasta. Fundowany przez Kazimierza III Wielkiego na miejscu istniejącej wcześniej warowni. Z najstarszych budowli zachowała się trzypiętrowa wieża z XIII w. o murach dochodzących do 4 m grubości oraz kaplica Św. Trójcy, zbudowana na przełomie XIV i XV w. z inicjatywy Władysława II Jagiełły, z cennymi malowidłami rusko-bizantyjskimi (1418). Przebudowany w XVII w. W latach 1823-1826 na wzgórzu zamkowym powstał zespół neogotyckich gmachów przeznaczony na zakład karny.
1939-1944 więzienie śledcze niemieckiej policji bezpieczeństwa i służby bezpieczeństwa dystryktu lubelskiego. W więzieniu przeznaczonym dla 700 osób przebywało jednorazowo 2000-3000 więźniów. Wśród uwięzionych przeważali działacze polityczni, ludowi, przedstawiciele inteligencji, księża, zbiegowie z obozów i więzień, członkowie organizacji podziemnych.
Po zajęciu Lublina przez wojska radzieckie więzienie przejęło NKWD. Na Zamku osadzano członków ruchu oporu związanych z rządem na emigracji, głównie oficerów AK, uczestników akcji Burza z terytorium Lubelszczyzny. W okresie dwóch pierwszych miesięcy po przejęciu więzienia przez NKWD rozstrzelano ok. 100 osób, tysiące więźniów wywieziono do obozów pracy w głębi Rosji. Ogólna liczba ofiar NKWD, więźniów Zamku lubelskiego, nie jest znana. 1954-1956 Zamek przekształcono w muzeum Majdanku (1150 osób), pozostałych na dziedzińcu bądź w celach. Na skutek pośpiechu podczas ewakuacji mordu uniknęło 600 więźniów. Ogółem w czasie okupacji niemieckiej przez więzienie przeszło ok. 40 tys. osób.
https://youtu.be/XPTvUPEmZ94
