(3)
Jesion mannowy pochodzi z południowej Europy i Azji Mniejszej. U nas spotyka się go rzadko, zwykle na zachodzie kraju. Ten gatunek nie jest bowiem całkowicie odporny na mróz i w surowe zimy może przemarzać. Stanowi jednak atrakcyjną ciekawostkę dla amatorów poszukujących nowości, gdyż ozdobą są jego białe, pachnące kwiaty, zebrane
w gęste wiechy długości 15 cm. Pojawiają się one u nas zwykle w maju i w czerwcu. Liście są zielone, 5–9-listkowe (listki są bardziej zaokrąglone niż u jesionu pospolitego — Fraxinus excelsior). Gatunek ten tworzy niewielkie drzewa (w Polsce, np. w Szczecinie najwyższe osiągają do 20 m wysokości), ale często rośnie krzaczasto (zwłaszcza rośliny uszkodzone przez mróz). Jesion mannowy bardzo dobrze znosi suszę, słabe gleby o różnym odczynie i intensywne nasłonecznienie. Nazwa gatunku pochodzi od soku, który wypływa z uszkodzonych lub specjalnie w tym celu nacinanych pędów, i tężeje na powietrzu tworząc grudki słodkiej substancji zwanej "manną" (ma właściwości lecznicze). Podstawową metodą rozmnażania tego jesionu, zwłaszcza wielu jego odmian, jest okulizacja lub szczepienie w ręku, gdyż rośliny otrzymane z nasion bardzo różnią się pokrojem.
eltador 2012-05-18
nie znam ale bardzo mi się podoba:)))udanego weekendu Elżuniu:)))bajkowych snów:)))
re.Jesteś wtedy kiedy tego potrzebuję,Twoje zdanie czasem poprawia i zmienia sytuację w której się znajduję dziękuję:)))
