Nie pozwól mi Panie,
abym zgubiła się kiedyś w cieniu,
który nawet echa nie ma...
nie pozwól bym wpadła do studni bez dna
i głos straciła, który o pomoc by wołał…
Obiecuje żarliwie, że o kamienie potykać się będę,
by doznać prawd wszelakich,
do dzbana goryczy moich łez doleję…
i nie powiem, że pieką mnie od nich oczy…
będę gubić drogę,
by doznać słodyczy jej znalezienia….
I proszę Cię o jedno...
nie spuszczaj za szybko zasłony na moje oczy….
bo one muszą widzieć wszystkie drogowskazy,
które pędzlem z nieba malujesz…
i kierujesz w dobre strony….
chce je widzieć….
będę szła...gdzie iść potrzeba….



.


.