Nostalgia mieszka nad rzeką. Lubi słuchać. Czasami jednak chce pogadać. Zaprosić kogoś pod niebo uczesane grzebieniem zachodu. Lecz nikt jej nie odwiedza. Bo taka stara. I niemodna taka. Więc otulona płaszczem mgły wchodzi wieczorami na ganek. Wtedy dostojniej smakuje herbata. I wiersze zakwitają w dzikim winie.
(Hubert Leśniak)