Cerkiew

Cerkiew (z gr. kyriaké – należąca do Pana, w uzupełnieniu do eklezja – lud, zgromadzenie, później świątynia, kościół) – budynek przeznaczony do sprawowania nabożeństw w cerkwi prawosławnej lub unickiej (greckokatolickiej). Jest przestrzenią sakralną dla celebracji Boskiej Liturgii. Prawosławni wierzą, iż jest ona miejscem szczególnego przebywania samego Boga. Nazwa cerkiew w języku staropolskim oznaczała po prostu kościół, dopiero w późnym średniowieczu nazwą tą określano tylko kościoły prawosławne.
Pierwsze cerkwie stawiali budowniczowie greccy sprowadzeni z Konstantynopola. Później również często byli zatrudniani przy pracach budowlanych. Jednym z mistrzów malarstwa ściennego był w XIV w. Teofan Grek przedstawiciel tzw. szkoły nowogrodzkiej. Innymi uznanymi artystami byli Andriej Rublow oraz Dionizy działający w Moskwie. Cerkwie budowano z cegły i kamienia, ale nieporównywalnie -w stosunku do innych typów kościołów – duża ilość cerkwi była drewniana.

Źródło: Wikipedia

Nowica 2008.