(0)
Sfinks wyrzeźbiony został w monolicie skalnym w XXVI w. p.n.e.
Jest ogromny: ma długość 57 m, a wysokość 20 m. Twarz sfinksa jest portretem Chefrena, czciciela boga Ra. Chefren był czwartym władcą starożytnego Egiptu z IV dynastii. W Egipcie moda na Sfinksy trwała setki lat. Posągi sfinksów stały na straży grobowców faraonów.
Miały symbolizować królewskość, mądrość, fizyczną siłę i władzę faraonów. Sfinksy były też strażnikami wejść do świata podziemnego.
Sfinksy przed świątyniami Amona miały baranie głowy, a Królową Hatszepsut przedstawiano pod postacią żeńskich sfinksów.
Prawdopodobnie królewski sfinks Chefrena w Gizie symbolizował najważniejsze dla życia w Egipcie zjawisko: wylewy Nilu, gdy Słońce stoi w Znaku Lwa i Panny. W kamiennej twarzy Sfinksa brakuje nosa, często jest też zasypywany przez pustynne piaski. Dawniej pokryty był polichromią i bogato zdobiony. Rekonstrukcje i odnawianie Sfinksa podejmowano już w czasach starożytnego Egiptu, a także w czasach rzymskich. Choć to nieprawdopodobne, Sfinks najczęściej sam dawał panującym liczne znaki i domagał się oczyszczenia!
