Jerozolima

Brama Złota w Jerozolimie
Arab. Bab el-Rahmeh, hebr. Szaar Ha-Rahamim. Jedyna prowadząca na teren Wzgórza Świątynnego - Haram esz-Szerif, na którym starożytności wznosiła się żydowska świątynia, sięgająca swymi początkami czasów biblijnego króla Salomona (X w.p.n.e.). Wychodząc przez nią można było dotrzeć do Doliny Jozafata, Getsemani i na Górę Oliwną. Istniejąca budowla zachowała niektóre elementy ze starożytnej konstrukcji herodiańskiej. To przez tę bramę, zamurowaną przez krzyżowców lub przez władców otomańskich, wjechał Chrystus tuż przed swoją męką - chrześcijanie obchodzą pamiątkę tego wjazdu w niedzielę palmową każdego roku. W średniowieczu przed Bramą Złotą modlili się Żydzi, podobnie jak to czynią dzisiaj pod Ścianą Płaczu. Mniej więcej od VII wieku datuje się muzułmańska tradycja chowania w jej pobliżu zmarłych. Wyznawcy Islamu, powołując się na surę koraniczną, wierzą, iż to właśnie tutaj będzie miał miejsce eschatologiczny sąd Allaha nad światem. Brama Złota posiada dwa łuki. Północny nazywany jest Łukiem Żalu, południowy Łukiem Miłosierdzia. Zwykło się też nazywać tę zamkniętą bramę do Jerozolimy Bramą Piękną (por. Dz 3,1-8). Do jej budowy, podobnie jak wszystkich innych jerozolimskich bram użyto białego piaskowca. Od zewnętrznej strony bramy znajduje się dzisiaj cmentarz muzułmański.