(0)
Pierwsze drewniane schronisko na szczycie Śnieżki po śląskiej stronie wzniósł w 1850 r. za sumę 2000 talarów oberżysta Fryderyk Sommer z Cieplic, ostatni dzierżawca kaplicy-schroniska. Spaliło się ono 22 października 1857 r. Zostało jednak szybko odbudowane, ale w kwietniu 1862 r. spłonęło znowu. Jednak nie wiadomo z jakiego powodu? Czy zapaliło się ono od uderzenia pioruna, czy też go podpalono. Przynosiło ono niemałe dochody, skoro jego pechowy właściciel bardzo szybko, jeszcze w tym samym roku, wzniósł trzeci z kolei obiekt. Ten ostatni stał najdłużej. Był on dobrze wyposażony i utrzymany. Po II wojnie światowej mieściło się w nim polskie schronisko turystyczne.
Kiedy w 1868 r. po czeskiej stronie szczytu Śnieżki zostało wybudowane schronisko przez czeskiego budziarza Blaške z pobliskich Bud Granicznych, konkurencja w świadczeniu usług bardzo wzrosła. Wygrywa ją F. Sommer, który w 1870 r. zakupuje i przejmuje schronisko czeskie. Od roku 1875 właścicielami obu schronisk była rodzina Pohlów. W jej władaniu były one do czasu II wojny światowej. W przewodnikach turystycznych pochodzących z początku XX w. pisano: "Pohl jest wprawdzie poddanym i urzędnikiem dwóch cesarzy, ale jednowładcą na Śnieżce". W schroniskach prowadził on agencje pocztowe; niemiecką założoną w 1872 r. i austriacko-węgierską. W roku 1873 wysłano z niej pierwszą całostkę pocztową ze Śnieżki, jedną z najstarszych na świecie.
W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX w. na miejscu rozebranego schroniska po stronie śląskiej wzniesiono budynek nowego obserwatorium meteorologicznego i restauracji tzw. "latające talerze".
źródło:https://www.muzeumsportu.dolnyslask.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=59&Itemid=45
dodane na fotoforum:
