(13)
Legnica-Zamek-Wzniesiony z cegły na przełomie XII i XIII wieku przez księcia Henryka Brodatego. Powstał na miejscu istniejącego tu do końca X w. warownego grodu śląskiego plemienia Trzebowian. W jego skład wchodziły: palatium, dwie wieże - w późniejszym okresie nazwane imieniem św. Piotra (patrona Legnicy) oraz św. Jadwigi (żony Henryka Brodatego), wał drewniano-ziemny i częściowo ceglany mur obronny wzmocniony dostawioną do niego wieżą. Kompleks ten należał do najpotężniejszych na ziemiach polskich murowanych warowni. W latach 20-tych XIII w. przy palatium wzniesiona została dwunastoboczna kaplica, której relikty podziwiać można do dziś. Zamek oparł się najazdom Mongołów w 1241 roku. W wiekach następnych był rozbudowywany, modernizowany, przekształcił się w wygodną rezydencję książąt legnicko-brzeskich z rodu Piastów. Rozbudowany przez ks. Fryderyka II i Jerzego Rudolfa w XVI i XVII w. zyskał kształt czworoboku. Przy wschodnim skrzydle zamku zachował się renesansowy portal bramy wjazdowej, która od czasów ks. Fryderyka II służyła jako brama wjazdowa do zamku. Po śmierci księcia Jerzego Wilhelma, ostatniego ze śląskiej linii Piastów w 1675 roku zamek przeszedł w posiadanie cesarzy niemieckich. Zamek Piastowski Kolejna przebudowa nastąpiła po pożarze jaki miał miejsce w roku 1711. W 1764 roku król Fryderyk II nakazał rozebranie fortyfikacji zamkowych, a w 1796r. zasypano fosę. Po jednym z kolejnych pożarów w 1835 roku został odbudowany w stylu modnego wówczas neogotyku. W lutym 1945 roku po zajęciu Legnicy przez Armię Czerwoną zamek uległ pożarowi i zniszczeniu. Odbudowany w latach 1962-1969, przeznaczony został na użytek szkolnictwa.
Najcenniejsze elementy zamku to takie, które zachowały swą oryginalną formę. Są to m.in:
- renesansowy portal bramy wjazdowej ufundowany przez ks. legnickiego Fryderyka II.
- na dziedzińcu zabezpieczono relikty późnoromańskiej kaplicy św. Benedykta i Wawrzyńca zbudowanej z cegły na rzucie dwunasto boku z prostokątnym prezbiterium i półkolistą absydą.
Kaplica do roku 1621 stała w sąsiedztwie palatium, którego w latach 60-tych XX w. północną ścianę odkryto w trakcie badań architektoniczno-konserwatorskich. Liczyło 61,5 m długości, 16,5 m szerokości i 12 m wysokości, co stawiało go na czele budowli świeckich XIII-wiecznej Europy środkowej.
Zamek Piastowski - wnętrze wieży św. Jadwigi - wieże św. Jadwigi i św. Piotra pierwotnie miały 20 m wysokości, a mury o grubości od 2,5 do 4,5 m. Miały one za zadanie ochronę zamku, a w ostateczności służyły jako ostateczny punkt obrony. W dolnych partiach wież znajdowało się więzienie zamkowe, natomiast w ich górnych partiach znajdowały się pomieszczenia gospodarcze. W czasach ks. Ludwika II (1385-1436) zostały przebudowane. Obie wieże zyskały ośmioboczne nadbudowy zwiększające ich wysokość ponad dwukrotnie. Dodatkowo wieża św. Piotra zyskała kamienny gzyms wspierający dekoracyjną balustradę, natomiast wieża św. Jadwigi wzbogaciła się o ganek z krenelażem. Wieża ta w XVI w. wzbogaciła się o jeszcze jeden element, o którym warto wspomnieć. Izbę zwaną "komnatą św. Jadwigi" wzbogaconą o bogate polichromie.
