(1)
Kościół p.w. św. Jana Nepomucena, położony na wyspie stawu (uformowanego przez jeńców tatarskich i tureckich), połączonej mostem ze stałym lądem. Świątynia wzniesiona w latach 1741-1747 z fundacji Tomasza Antoniego Zamoyskiego i jego żony Teresy z Michowskich w intencji powrotu do zdrowia ordynata oraz jako wotum dziękczynne za narodziny oczekiwanego syna - Klemensa. Prawdopodobnie projektował ją ceniony przez ordynata architekt Andrzej Bem, a budował mistrz Jan Columbani. Następnie
do świątyni dobudowano dwa pomieszczenia. Wysoka część kościoła stanowi nawę główną , a boczne skrzydła to dwie kaplice. Przy wejściu znajduje się ciekawa stara kamienna kropielnica. Wnętrze udekorowane jest iluzjonistyczną polichromią malowaną na suchym tynku wykonaną przez Łukasza Smuglewicza. Na kolebkowym sklepieniu – w otoczeniu aniołów – św. Jan adoruje Matkę Bożą z Dzieciątkiem. Na obrazie ściennym głównego ołtarza św. Jan Nepomucen, na ścianach bocznych postacie kobiet symbolizujących cnoty św. Jana: wiara dźwigająca kolumnę (stałość i siła), tajemnica z kluczem i zapieczętowanym listem (powaga sakramentu spowiedzi). Uwagę zwracają także: obraz Matki Bożej Częstochowskiej (ołtarz główny), obraz koronacji Matki Bożej z XVIII w. oraz po lewej stronie ołtarza postać św. Klemensa. Dach wykonany obecnie z dachówki ceramicznej, dawniej kryty gontami. Ściana frontowa zgodnie z zasadami baroku jest pilastrowana w części środkowej zwieńczona trójkątnym szczytem z żelaznym krzyżem. Poniżej jest Oko Opatrzności Bożej i wizerunek Ducha Św. Uwagę zwracają dwa kartusze herbowe. Na jednym z nich jest herb rodowy Zamoyskich – Jelita (trzy skrzyżowane włócznie), na drugim herb Michowskich – Rawicz (panna na niedźwiedziu, połączone klejotem – półkozic. Szczególny urok świątyni na wodzie dodaje nocna iluminacja.
dodane na fotoforum:
