Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu:

Na Ziemi Sandomierskiej jako pierwsi założyli sady owocowe pod koniec XII wieku ojcowie cystersi przy klasztorze w miejscowości Koprzywnica. Początkowo rosły tam dzikie jabłonie, później drzewa o drobnych owocach takich odmian jak: renety, czubatki, kosztele. W Sandomierzu w XIII w. ogród klasztorny z jabłoniami mieli ojcowie dominikanie przy kościele św. Jakuba oraz siostry klaryski w Zawichoście. W dokumentach i zapiskach z okresu XVII wieku historycy opisują Sandomierz jako miasto skąpane w ogrodach, gdyż niemal każdy mieszczanin sandomierski posiadał sady jabłoniowe. W XIX w. praktycznie przy każdym sandomierskim dworze, zamku czy zaścianku sadzano drzewa owocowe m.in. jabłonie. Do popularnych wówczas odmian jabłek należały m.in.: mnichy, oliwki, gruchoty, winiówki, papierówki, ptaszki, koraliki, wierzbówki, anyżówki i szklanki. Dużą rolę w historii jabłek sandomierskich odegrali również księża, którzy swego czasu byli także propagatorami sadownictwa w regionie. Ogrodnictwo towarowe zaczęło rozwijać się na początku lat dwudziestych XX w., w kilkudziesięciu miejscach regionu sandomierskiego. Wówczas wielu pionierów ogrodnictwa zaczęło na większą skalę zakładać szkółki drzew owocowych z różnych odmian jabłoni, takich jak np. papierówka, bukówka, synapka, grochówka, żeleźniak, szara reneta, boiken, kosztela czy jonatan. Obecnie wśród drzew owocowych na terenie regionu sandomierskiego dominują jabłonie, zajmujące powierzchnię około 11 186 ha. Warunki klimatyczne panujące na terenach Sandomierszczyzny tj. stosunkowo długi okres bezprzymrozkowy, żyzna gleba, a także równomierne rozłożenie w okresie wegetacji natężenia nasłonecznienia i rozkład opadów wpływają na charakterystyczny smak i zapach jabłek sandomierskich.

źródło: www.minrol.gov.pl

dodane na fotoforum:

• owoce
• Owoce drzew
• Świętokrzyskie
• W obiektywie