(1)
Dziękuję za każdą chwilę, radosną, smutną, za każdy gest, niezapomniane milczenie, za cierpliwość, obecność, za częstą możliwość przyznawania racji.
Przepraszam za ciche i tajemnicze zakłócenia myśli, pragnień, za wtykanie nosa w nie swoje sprawy, które były skutkiem tej oczywistej, a oddalanej obawy, która i tak nadeszła...
więc czas zabić strach, lęk, niepokój i raz na zawsze dać spokój.... na odetchnięcie, labę, relaks, duchową wolność, wyzwolenie, beztroskę i szybkie zapomnienie. Bez trudu nastąpi w tak wielkim, nowym gronie i jednocześnie w bajkowym tonie.
I zieleń mnie już nie pomoże :(
https://www.youtube.com/watch?v=q5MKURoYWuQ
dodane na fotoforum:
