(1)
Kościół pod wezwaniem Serca Pana Jezusa
Najokazalszą budowlą Słobódki jest monumentalny kościół. Poprzednio stał w tym miejscu kościół Opatrzności Bożej, zapewne drewniany, ufundowany w 1800 roku przez pisarza wielkiego litewskiego Stanisława Mirskiego z pobliskiego majątku Zawierz i jego żonę Stanisławę.
Obecny kościół został zbudowany w latach 1901-1903 w stylu neoromańskim z elementami neogotyku. Jest to ogromna trójnawowa bazylika z transeptem, pięciobocznie zamkniętym prezbiterium i dwiema zakrystiami.
Szeroką fasadę flankują dwie wysokie, czworoboczne, pięciokondygnacyjne wieże, nakryte spiczastymi dachami. Szczyty wież zdobią trójkątne frontony z blendami.
Środkową część fasady, zwieńczoną trójkątnym szczytem, zdobi neoromański arkadowy portal, nad którym znajduje się duże okno-rozeta. Podobnie są wykończone szczyty ramion transeptu.
Elewacje boczne, rozczłonkowane za pomocą arkadowo zamkniętych okien naw bocznych (pojedynczych) i nawy głównej (podwójnych) oraz schodkowych szkarp, są ozdobione lizenami i fryzem arkadowym.
Bardzo oryginalny wygląd mają drzwi wejściowe do kościoła, z zawiasami o bardzo rozbudowanych, wielokrotnie rozgałęzionych okuciach w formie stylizowanych roślin – misternej, kowalskiej roboty, które zajmują niemal całą powierzchnię drzwi. Podobnie misterne, choć mniej rozbudowane są zawiasy drzwi bocznych.
Motywy roślinne występują także w kapitelach kolumn portalów oraz w polichromii zdobiącej wnętrze świątyni. Kościół otacza kamienne ogrodzenie z ceglaną bramą.
Wysokie, śnieżnobiałe wieże kościoła w Słobódce są charakterystycznym, widocznym z daleka elementem miejscowego krajobrazu. Niewiele równych sobie ma również widok z wież na pagórkowatą i pełną jezior okolicę. Szczególnie piękna jest panorama w kierunku zachodnim, gdzie w dalekiej perspektywie, hen, aż po horyzont, przeplatają się ze sobą pasma zielonego lądu i błękitnych wód jezior Pociech, Niedrowo, Nieśpisz, Wojso, Bołojco, Strusto i Snudy.
Grzegorz Rąkowski
”Wśród jezior i mszarów Wileńszczyzny”, Rewasz, Warszawa 2000
