Panteon ku czci poległych żołnierzy .

Wykorzystując zaangażowanie państw centralnych na froncie wsch. Francja i Wlk. Brytania wzmacniały swe siły na zachodzie drogą mobilizacji rezerw, przestawienia gospodarki na tory wojenne i rozbudowania pozycji obronnych. Po nieudanych lokalnych próbach bryt.-franc. przełamania frontu niem. w różnych miejscach i skutecznym przeciwuderzeniu 1 A niem. pod Soissons (12-14.01) dowództwo bryt.-franc. przeprowadziło kilka natarć w Szampanii (szczególnie intensywne 16.02-17.03). Mimo zastosowania długotrwałego przygotowania art. i ataków falami tyralier wojskom 4 A franc. nie udało się przełamać obrony niemieckiej.

Zamiar 1 A bryt. przełamania obrony 6 A niem. pod Neuve Chapelle (10-20.03) i natarcia na Lille zakończył się niepowodzeniem z dużymi stratami, podobnie jak natarcie franc. podjęte w końcu kwietnia na wąskim odcinku frontu pod St. Mihiel. Natarcie bryt.-franc. w Szampanii i Artois ponawiano jeszcze w maju-czerwcu, następnie jesienią (22.09-14.10). Wbrew obowiązującym konwencjom Niemcy na pocz. operacji lokalnej pod Ypres (22.04-05.05) użyli trwałych środków trujących, nazwanych od miejsca użycia iperytem. Ten zbrodniczy akt spowodował zatrucie ok. 15.000 żołnierzy (zmarło ponad 5.000) i zapoczątkował użycie w wojnie gazów trujących. Wszystkie lokalne natarcia na froncie zach. kończyły się z reguły wyjątkowo dużymi stratami i stosunkowo niewielkimi sukcesami terenowymi.