(8)
Konstrukcja Grodu stylizowana jest na drewnianą twierdzę średniowieczną. Tworzą ją będą budowle mieszkalne, strażnicze i obronne wieże drewniano-skalne. Zaprojektowane obiekty stanowią podstawę rekonstrukcji grodu. Wieża strażnicza jest budowlą dwukondygnacyjną o rzucie regularnego kwadratu z czteropołaciowym dachem kopertowym o drewnianej konstrukcji pokrytym dranicami. Drugi budynk to chata mieszkalna. Ponadto znajduje się tu wieża strażnicza i wieża obserwacyjna. Budowle te otaczają wybudowane wały ziemno-drewniane.
Odkryte początki bytności ludzi na Górze Birów sięgają 30 tysięcy lat wstecz. W tych czasach łowcy reniferów i niedźwiedzi zakładali swoje łowieckie obozowiska w jaskiniach Góry Birów. Obszar skał dostarczał krzemienia, który był jednym z pierwszych surowców mineralnych do produkcji narzędzi i broni. Na szczycie Góry Birów, a także w jej okolicach funkcjonowały w II i III tysiącleciu p.n.e. pracownie wykonujące z krzemienia: siekierki, groty do strzał i inne narzędzia. Wtedy to powstała tutaj pierwsza osada rolnicza ludności tzw. kultury pucharów lejkowatych. W okresie VI – V wieku Góra była centrum zespołu osadniczego składającego się z kilku położonych w pobliżu osad tzw. kultury łużyckiej.
Na Górze Birów była od VIII wieku osada słowiańska. Jest to jedna z najstarszych na Jurze osad naszych bezpośrednich przodków, Słowian.
W XIII wieku lub na początku wieku XIV, w czasach walk dzielnicowych i zjednoczonych, szczyt Góry został ufortyfikowany. Podczas badań archeologicznych wydobyto tutaj olbrzymią ilość militariów w postaci grotów strzał, bełtów, toporów, fragmentów kolczug, noży bojowych, grotów oszczepów i oporządzenia jeździeckiego takiego jak: ostrogi, wędzidła, strzemiona, sierpy, podkowy itp. Wszystko to wskazuje, iż była to strażnica wojskowa, która strzegła granicy Królestwa Polskiego od strony czeskiego Śląska. Znaleziono tu również monety pochodzące wyłącznie z mennic czeskich lub śląskich podległych Królowi Czech.
Po zniszczeniu Grodu, którego już nigdy nie odbudowano, zaczęło rozwijać się osadnictwo na terenie Podzamcza i Ogrodzieńca. W tym okresie pojawiła się w źródłach historycznych nazwa miejscowości Ogrodzieniec. Najważniejszym dokumentem jest akt nadania z 1386 roku dla miasta Ogrodzieniec, który zwał się wtedy Koczurów oraz Zamku Ogrodzienieckiego wraz z kilkunastoma innymi wsiami Cześnikow Włodkowi z Charbinowi herbu Sulima. Było to królewskie nadanie za zasługi dla Króla Władysława Jagiełły. Inne dokumenty świadczą, że przed Włodkiem, Zamkiem Ogrodzienieckim rządził z ramienia Kazimierza Wielkiego, Przebór z Brzezia – Marszałek Królestwa.
Wcześniejszy gród, jak również wzniesiony po jego zniszczeniu kamienny zamek, był własnością książęcą i królewską. Informacje te dowodzą, że początki Ogrodzieńca jako miasta królewskiego, ma swoje korzenie na Górze Birów, gdzie w dawnych czasach istniał Gród Królewski a sam zamek w Podzamczu przejął funkcję grodu.
------------------------------------------------------------
w głębi na horyzoncie widoczne ruiny zamku w Podzamczu
dodane na fotoforum:
