Spróbuj...uwierzyć

Jesteśmy w tej Podróży już od jakiegoś czasu...za sobą zostawiliśmy światła miasta,złudzenia,codzienność,jaką znaliśmy...Daleko w tyle są inni,daleko...Ze sobą ciągniemy wspomnienia:te drogie i cenne, i te bolesne...W Nowej Krainie płyniemy razem...czasem bardzo blisko siebie,czasem na odległość żalu,złości i bólu...Gdzie płyniemy,dokąd zdążamy?...Nie wiemy,przeczuwamy...Wątpimy,upadamy,płaczemy...Ale jesteśmy razem...To długotrwały proces i wszystko,co nam się złego zdarzyło,i Tobie, i mnie,było jego częścią...Etapem wspólnej podróży...I nie ma innej drogi...jest tylko ta jedna...dla nas specjalnie wytyczona.
I czy ktoś z nas może się wycofać?...Może...ze świadomością,że utknie w jakiejś koleinie,ślepej uliczce,rzeczułce,która szybko wyschnie i pozostawi pragnienie,którego nic i nikt nie ugasi...
Dlatego płyńmy i cieszmy się drogą i sobą...powoli rozsupłując węzły bólu,kojąc stare rany i ocierając łzy...
I pamiętaj,cokolwiek się stanie,to jest nasza wspólna wyprawa i nikt nie odbierze nam tych przeżyć...
One są...BEZCENNE!!! ;-)))))))))))))))))))))))))