ślicznotki

Leopold Staff
Gęsiarka

Z czteroletnia powagą, w spódniczce po bose
stopki i w kaftaniku na wyrost, to wąską
Drepce miedzią, to znowu brodzi młaką grząską,
Z rannym świtem, nim słońce traw osuszy rosę.

Krasą krajką przplótłszy lnianowłosą kosę,
Z kromka chleba w chusteczce za pasa przewiązką
Dłoń prawą uzbroiwszy wierzbiny gałązką,
W lewej wlecze za sobą źdźbło złocistokłose.

Sznur gęsi, z których każda jak łódka się słania,
Sunie jak szereg białych znaków zapytania,
Czy dziecko ich pilnuje, czy one je wiodą

Jak na śnieżnym łańcuchu, by ustrzec przed szkodą,
I odwracają szyję u każdego skręta,
Czy nie zgubiło z dłoni pastuszego sprzęta