(1)
„Johanna Juliane Friederike hrabina von Reden, urodzona baronowa von Riedesel zu Eisenach, wdowa od 1815 r. po ministrze państwowym hrabim von Reden, urodzona w Wolfenbüttel 12 maja 1774 r., zmarła w Bukowcu 14 maja
1854 r.
Wierna i skromna uczennica Boga, swojego Zbawiciela, wierna w każdym szczególe, wytrwała w przeciwnościach losu, zawsze pozostająca sobą wobec wielkich i małych, matka ubogich, źródło dobrych rad i pomocy, była opoką domu pomocy w Szklarskiej Porębie, opiekunką osiedlonych tu, wypędzonych z ojczyzny za wierność Ewangelii Zillertalczyków. W 1815 r. wraz z małżonkiem założyła Towarzystwo Biblijne na Śląsku i przewodniczyła mu aż do swojej śmierci; uratowała Biblię Jeleniogórską przed całkowitym zapomnieniem, propagując ją; uchroniła prastary kościół z Wangu w Norwegii przed zniszczeniem, za jej radą stanął on tutaj, stanowiąc kościół parafialny dla mieszkańców. W 1848 r., w wieku 74 lat, zmuszona do ucieczki przed tymi, którzy winni byli jej wdzięczność za dobroczynność cielesną i duchową; odpłaciła im podwójną miłością; nawróciła liczne serca, będąc dla gór i doliny lśniącym światłem wiary ewangelickiej.
Pan spełnił wszelkie przeznaczone dla niej obietnice: walki i smutku oraz zwycięstwa i zbawienia, danego tym, którzy Go kochają.
Król Fryderyk Wilhelm IV, od zarania tego stulecia obdarzony przyjaźnią tej Niezapomnianej, nakazał wznieść ten pomnik w nieustającej miłości, uznaniu i wdzięczności, w roku 1856”.
