(1)
...obecnie kościół rzymsko-katolicki pod wezwaniem Matki Bożej Różańcowej w Kamiennej Górze.
(Widziany z boku)
c.d. dziejów:
Kamień węgielny pod kościół położono 6 czerwca 1709 roku, gdzie była obecna Rada Parafialna, Deputowani, mieszkańcy miasta. Starym zwyczajem budowniczy i zatrudnieni murarze, każdy z trzech wziął do rąk kielnie z zaprawą i uderzeniem młotkiem w kamień rozpoczęto budowę. Na budowie pracowali miejscowi rzemieślnicy, a także Johan Wagner podmajstrzy oraz cieśla Balthazar Voigt obaj pochodzili z Daleszowa, kamieniarz Anton Hammerling z Lubawki. W 1717 roku zamieszczono na wieży dzwon. Uroczyste poświęcenie i nadanie wezwania Trójcy Świętej nastąpiło 8 października 1720 roku. Przez parę następnych lat świątynie doposażono. 18 października 1722 roku odprawił inauguracyjne nabożeństwo pastor Gotfryd Minor sprowadzony z Ciepłowodów. Najdroższym wyposażeniem był ołtarz, ambona i organy. Organy wykonał wrocławski budowniczy organ Ignacy Meinzel kontraktem z 29 września 1723 roku za, które zapłacono 3100 talarów. Ołtarz zbudował z kontraktu z 11 grudnia 1723 roku, Beniamin Gottlieb z Lubania, kosztował 1100 talarów, a praca nad nim trwała dwa lata. Za jego wykonanie zapłacili dwaj kupcy wrocławscy urodzeni w Kamiennej Górze - Gebhardt i Sommer. Rzeźbiarz ambony jest nieznany, zbudowane były w stylu rokokowym. Piękny kolor niebieski na emporach w 1732 roku ufundował baron ze Świdnicy. W 1724 roku zainstalowano w kościele organy, rok później ustawiono ołtarz, a w 1766 roku umieszczono na wieży kościelnej zegar. Kościół mógł pomieścić nawet 5 tys. Osób. Na uwagę zasługuje fakt, że kamiennogórska świątynia jest bardzo podobna do kościoła świętej Katarzyny w Sztokholmie, uległa jednak znacznym modyfikacją i została dostosowana do miejscowych, tradycyjnych wymagań, w duchu siedemnastowiecznej śląskiej, protestanckiej tradycji budowlanej. Dla niej to w dalszym ciągu były obowiązującymi wzorami były kościoły Pokoju. Jednak zarówno rozwiązanie architektoniczne jak i kombinacja przestrzenna jest charakterystyczna dla okresu baroku. Bryła kościoła: Obiekt o kilkuczłonowej bryle, masywnej, zbudowany z połączonych ze sobą brył o formach kwadratu. W centrum dominująca bryła oparta na planie krzyża greckiego zwieńczona czterospadowym mansardowym dachem. Uproszczona artykulacja elewacji sprowadzona została do płaskich lizen łączonych belkowaniem. Natomiast do ramienia mieszczącego prospekt organowy dostawiono masywną kwadratową wieżę, zwieńczoną przysadzistym cebulastym hełmem z prześwitem arkadowym. Wieża z portalem w przyziemiu, oraz dostawiona na tej samej osi zakrystia, podkreślają w bryle wydłużony charakter budowli, zaznaczony wewnątrz umieszczeniem na tej samej osi ołtarza i prospektu organowego.
c.d. -->
