(16)
Świadomość ta jest w każdym z nas. Wszystko co piękne, co nieprzeciętne, co kochane, jest bardzo kruche i ulotne.
Dlatego też tak bardzo tęsknię.
Tęsknię za tym co dane mi było oglądać, dotykać, wąchać po prostu smakować całym sobą.
Te nieznane mi, kolorowe owady, te ptaki w samotnym tańcu kołysane lekko porannym wietrzykiem, sarna znacząca swój pobyt wśród nadwodnych soczystych traw i jej ukłon w kierunku wschodzącego kolejnego dnia, wszystko to sprawia, że tęskno mi...
To tęsknota za przeszłością, która jest w codziennym życiu, lecz nie tylko przeszłość żyje w tęsknocie.
A przyszłość? Czy możemy tęsknić za przyszłością?
Dość trudne pytanie, zważywszy, że przyszłość nieubłaganie przybliża nas do oczywistego zakończenia podziwiania czegokolwiek tu na ziemi.
Ja tęsknię.
Tęsknię za przyszłością w której nadal będę podziwiał z otwartymi ustami to co widziałem już niejednokrotnie, lecz scena będzie zgoła inna.
Będę cieszył się jak dziecko z wymarzonej zabawki, bo i w nas nadal drzemie cząstka dziecięcych marzeń.To one są naszym napędem.
Codziennie w mojej głowie rodzą się obrazy marzeń, jedne mniej realne drugie zaś całkiem do wzięcia. Więc Tęsknie.
Tęsknie za pachnącymi polami, za kolorowymi liśćmi, które mienią się paletą fantastycznych jesiennych barw.
Za zapachem świeżych ziół, skoszonych traw, wiosennym rechotem żab jak i zapachem czarnego bzu oraz złotych kłosów zbóż.
Tęsknie za tą ciszą jaką daje mi wiosenny koncert moich skrzydlatych przyjaciół, za widokiem, którym obdarzają mnie podczas swych karkołomnych pokazów lotniczych. Tego nie da się opisać.
Tęsknie za szumem liści goniących się wesoło po polnej drodze, za dojrzałą trawą, która swój pokaz zaczyna w jesienny słoneczny wieczór, kiedy słonko obdarza nas złotym promykiem nadziei.
Tęsknie bo wiem, że ten dzień nadejdzie, wiem też, że szybko się skończy...
Ale to nic, ważne jest to, że zobaczę. Coś jednak mi zostanie, tam w środku, głęboko i tylko dla mnie... Wspomnień czar...
Dbajmy o nasze środowisko by natura mogła oddać ten czar wspomnień i marzeń naszym dzieciom, wnukom...
Pozdrawiam serdecznie
https://jedrek65.wrzuta.pl/film/7qJseymGjqL/anita_lipnicka1
chajka1 2011-10-24
Witam naszą nad wyraz wrażliwa duszyczkę , której oczom, uszom i nozdrzom nic nie umknie :), a pięknie pisane słowo pozwala wkraczać nam w tę piękną często nie znaną nam krainę...
Gdy tak wyliczasz te wszystkie tęsknoty, to i mi robi się tęskno...
Ale jest coś Jedre, co każdy ma na wieczność... dusza... :))
Pozdrawiam cieplutko :)
henry 2011-10-25
Bardzo ładnie opisałeś tą tęsknotę a okrasiłes ją cudną piosenką.
Obraz przemawia do mojej wyobraźni.
Pozrawiam serdecznie:)
milko 2011-10-25
Jak takie coś czytam, to chce mi sie iść nad jezioro, nieważne czy lato, czy jesień :-)
gosha47 2011-10-25
Andrzeju, Twoje obrazy i słowa zapadają głęboko w serce. Wszyscy powinniśmy uczyć się od Ciebie postrzegania świata, bo Twoja wrażliwość jest najcenniejszą cechą jaką można posiadać...
Pozdrawiam Cię serdecznie :)
rudy13 2011-10-25
Jędrku, wspaniale władasz okiem, cudnie przenosisz to co widzisz na obraz, a to co piszesz w niesamowity sposób dopełnia całości ...... przyjemnie gościć u Ciebie ...
pozdróweczka ..... :)
samba26 2011-10-26
Czuję się u Ciebie jak w zaczarowanym świecie, piękny obraz, słowo które trafia głęboko w zakamarki duszy i Twoja cudowna wrażliwość:) Dziękuję:)
capelka 2011-10-26
Witaj.
Masz Jędrku rację -dbajmy o nasze środowisko.
Tak jak powiedział Jan Sztaudynger "Wycięty las ,szumi już tylko w nas".
Pozdrawiam popołudniowo ;)))
an36a 2011-10-26
Pozwól, że i ja zachowam ten obraz widziany okiem Twojego aparatu.
kjaniec5 2011-10-30
Podzielam przedstawiony punkt widzenia pod przedstawionym zdjęciem.
Życzę dużo spełnionych tęsknot:)
Pozdrawiam.
