Stosowana była kiedyś jako lek na wściekliznę, stąd jej angielska nazwa dog-rose.
Uprawiana była już w Starożytnym Rzymie. Rzymianie wykonywali z niej wieńce, które nakładali na głowę podczas uczt. Wypełniali jej płatkami także poduszki, co miało ich usypiać i uspokajać
Zdaniem znawców roślin biblijnych róża dzika i róża fenicka wymienione są w Biblii, chociaż bez rozróżnienia gatunku. Nie zawsze jednak pod nazwą róża kryją się róże, czasami jako róże określane są również takie gatunki roślin, jak oleander pospolity, narcyz wielokwiatowy lub tulipan górski. Niewątpliwie jednak jeden z tych dwu gatunków róż jest wymieniony w Księdze Mądrości . Świadczy o tym nie tylko fakt, że te dwa gatunki róż są w Izraelu pospolite, ale także kontekst wydarzeń w cytowanym fragmencie Biblii: skądinąd wiemy, że istniał wówczas zwyczaj zakładania przez biesiadników wieńców z róż podczas uczt.