Ale, póki co, jest ładnie...

Jesień las opuszcza
w czerwieni i złocie...
srebrne łezki ronią
wrzosy i paprocie.

- Ty odejdziesz, przyjdzie zima,
trudno będzie z nią wytrzymać!...

Na to sroka roztrzepana:
- Dla mnie miła każda zmiana!...

A wiewiórki lekkonóżki:
- Źle nam będzie bez tej wróżki!...

Kruk posępnie, bez humoru:
- Teraz trzeba zmykać z boru!...

Zając westchnął, cicho dodał:
- Jesień przeszła, wielka szkoda!

Królik wyjrzał z ciemnej nory:
- Dla mnie zawsze starczy kory!

Jesień się uśmiecha:
- Żegnajcie, kochani!
Że od was odchodzę,
przykro mi bez granic!