W błękitach.

Wezmę błękit nieba
myśl zroszoną słońcem
i purpurę maków
łany pól zdobiącą

wysnuję niteczkę
z aromatu ciepła
by żadna z chwil miłych
Tobie nie uciekła

Niech budzi całusy
pod dotykiem wiatru
maluje baśniami
scenerie teatru

Niech każdy dzień bywa
sztuką do przeżycia
głośną albo cichą
tonącą w zachwytach

w zieleni dryfując
pachnie bezpieczeństwem
i budzi namiętność
z miłości szaleństwem...

autor

Maryla

dodane na fotoforum:

• Pnącza