Mam dość.
To nie na moje siły
wyjeżdżam
i nie chcę się uczyć języków
bo one kaleczą jak nóż

a że nie zrozumiem co mówią
no cóż
ślepi, głusi i niemi też żyją

mają swój własny zamknięty świat
jeśli wrócę
to może za parę lat

popatrzeć, co zostało
z mlekiem, i miodem
a teraz krwią płynącego
ukochanego kraju mojego.

Powiecie że tchórzostwo
i tak jest.
Napisany 2010-10-28

wrobel 2010-10-28 11:46
witaj, bardzo ładny, dający wiele do myślenia zawsze w domu najlepiej, jeśli to przyjazny dom. pozdrawiam serdecznie.
annaG 2010-10-28 11:49
Poruszył mnie Twój wiersz, kiedyś też tak zrobiłam...stałam się biernym obserwatorem z daleka, zresztą będąc w kraju też byłam na biernej pozycji, bo tam może i rozwiązłe języki ale związane ręce...Dramatyczny wiersz dla mnie.
Lolcio 2010-10-28 08:40
Smutne to wszystko, a może i tragiczne...+
slonzok 2010-10-28 08:44
Służbowo byłem tam gdzie miód i mleko. Widziałem tam moich rodaków - szukających miodu, szukających mleka. Znajdowali okruchy które z bogactwa ścieka Znajdowali upokorzenia i wielka biedę, żyli ciągle w Polsce , a szli i byli za chlebem . Wszędzie pięknie jak mówi przysłowie , gdzie nas nie ma -efekt "NIE szukaj taniego chleba" Piękny mądry wiersz a dla mnie przesłanie dla tych co to klapy maja na oczach . Żyjąc w śród swoich , nie potrzeba znać slowa "nostalgia" Pozdrawiam
Jerry Kuba 2010-10-28 09:35
Nie tylko Ty jedna masz dość tego polskiego piekiełka.A mnie zabierzesz ze sobą?:))
nikea 2010-10-28 10:53
Przyciągnął mnie tytuł, a interpretację pozostawię innym, podoba mi się i już :)
DoroteK 2010-10-28 13:14
taki wiersz mógł powstać tylko w chwili absolutnej rezygnacji... na całe szczęście, nawet takie nastroje mijają :-)
janusz smigielski 2010-10-29 00:05
mieć ale nie być tutaj.....albo być i próbować przeżyć tą rzeczywistość
kazap 2010-10-29 09:26
niestety zycie polityczne jest okrutne...dla przegranych to zejście do podziemia...doskonałą puenta.....pozdrawiam