(0)
Szarłat zwisły osiąga wysokość 100 cm i odznacza się zwisającymi wiechami (fot. 1). Odmiany różnią się wysokością oraz barwą i długością kwiatostanów. Wyższe od gatunku są: 'Atropurpureus', 'Fat Spike' i 'Love Lies Bleeding', a prawie o połowę niższe — szarłaty z grup Schweif i Pony Tail oraz odmiana 'Viridis' (tabela). Do uprawy na kwiaty cięte poleca się szczególnie odmiany o bardzo długich wiechach — 'Love Lies Bleeding' oraz 'Green Pony Tail' i 'Red Pony Tail', u których kwiatostany są wyjątkowo gęste, wyglądem przypominające sznury lub liny.
Szarłaty przeznaczone do świeżych kompozycji zbiera się, kiedy 1/2–3/4 kwiatów jest rozwinięte, a do suchych bukietów — po wysypie nasion. Kwiaty w tym drugim przypadku zebrane wcześniej skręcają się podczas suszenia. Rośliny wyrywa się i wstawia do wody, a po kilku godzinach odcina się korzenie (po usunięciu z pędów liści). Tak przygotowane szarłaty można przechowywać w chłodni, w wodzie, przez kilka dni. W czystej wodzie lub z dodatkiem sacharozy trwałość ściętych szarłatów wynosi 5–7 dni. Przed suszeniem trzeba usunąć liście z pędów kwiatostanowych, a następnie powiązać je w zwarte pęczki i suszyć zwieszone wiechami w dół, w pomieszczeniu, gdzie możliwa jest szybka wymiana powietrza. Mocno powiązane pęczki zapobiegają skręcaniu się kwiatostanów, a szybkie suszenie zapewnia zachowanie intensywnej barwy.
dodane na fotoforum:
