Szarłat wiechowaty

Zarys uprawy

Z grama nasion otrzymuje się 600–1000 roślin. Nasiona wysiewa się w szklarni od połowy marca do połowy kwietnia, do palet-wielodoniczek wypełnionych substratem torfowym. Nasiona szarłatu należy przykryć warstwą podłoża, gdyż światło hamuje ich kiełkowanie. W temperaturze 18–20°C (dla A. hybridus wymagane jest około 24°C) siewki ukazują się po upływie 10–14 dni. Po kolejnych 2, 3 tygodniach szarłaty pikuje się do większych palet-wielodoniczek, a temperaturę obniża do 12–15°C. W pole sadzi się je po ostatnich przymrozkach, w rozstawie 40 x 40 cm.

Szarłaty mają duże wymagania klimatyczne i glebowe. Ich uprawa w surowym klimacie z deszczowym latem lub na ciężkich glebach jest bezcelowa. Te rosnące na glebie o pH 6–6,5 są wyższe, lepiej rozgałęzione, obficiej ulistnione i mają większe liście niż rośliny uprawiane na glebie o pH 4,5–5. Miejsce dla szarłatów powinno być nasłonecznione, ponieważ w cieniu ich pędy wybiegają i opóźnia się kwitnienie. Szarłat trójbarwny, jako gatunek najbardziej ciepłolubny, potrzebuje miejsca osłoniętego od wiatru.
W nawożeniu roślin warto uwzględnić saletrę wapniową, zapewniającą sztywność pędów. Unikać należy natomiast amonowych form azotu, powodujących wiotczenie pędów. Dla odmian o wysokości powyżej 100 cm wskazane jest jedno piętro siatki wspierającej.
Szarłat wiechowaty — większość jego odmian jest niższa od gatunku, dorastającego nawet do 150 cm. Wiechy ma wyprostowane i bardzo gęste (fot. 2), walcowate lub stożkowate ('Gruner Zwerg'). Odmiana 'Green Thumb', mimo niewielkiej wysokości, rośnie szybko i dzięki temu nadaje się na kwiaty cięte. Długie, wyraźnie walcowate wiechy u odmiany 'Oeschberg' wyrastają po kilkanaście na jednej rozgałęzionej roślinie, a u 'Split Personality' są rozpierzchłe, miotlaste. Walcowate wiechy mogą być użyte do tworzenia "rusztowania" kompozycji roślinnej, a miotlaste — raczej jako "wypełniacz".

dodane na fotoforum:

• kwiaty polskie
• moje kwiaty
• Kwiaty w ogrodach