(0)
Rozpoczęło się od przypadku. Edward Roczniak, członek Ligi Przyjaciół Żołnierza wygrał w 1957 roku aparat telewizyjny. Pewnego sierpniowego wieczoru przyjechał na Święty Krzyż z Kielc spróbować odbioru telewizji z Warszawy. Próba udała się nadspodziewanie dobrze i zachęciła do dalszych badań. Każdorazowe rozpinanie anteny i przywożenie aparatu było uciążliwe, postanowiono aparat zostawić na Świętym Krzyżu pod opieką klasztoru celem przeprowadzenia dalszych badań. Tymczasem kieleccy entuzjaści telewizji rozwinęli propagandę za urządzeniem stacji przekaźnikowej na Łysej Górze. Wkrótce też powstał Wojewódzki Komitet Budowy Stacji Przekaźnikowej i rozpoczęło się zbieranie funduszy na ten cel.
Nie było jednak elektryczności na Świętym Krzyżu, a bez niej nie da się urządzić stacji przekaźnikowej. Zapadła więc decyzja w województwie przeprowadzenia linii elektrycznej od Huty Nowej. Klasztor na budowę linii elektrycznej wyasygnował 32 tyś. złotych.
Równocześnie przystąpiono do remontu dwóch pokoi na piętrze dawnego wię¬zienia. Stacja przekaźnikowa o małym zasięgu ruszyła dopiero z początkiem 1959 roku.
Społeczeństwo domagało się wybudowania stacji przekaźnikowej o większym zasięgu. Trudności były z jej lokalizacją. Ministerstwo Leśnictwa stanowczo sprzeciwiało się budowie wieży telewizyjnej na Świętym Krzyżu ze względu na Park Narodowy. To stanowisko poparli miłośnicy przyrody puszczy świętokrzyskiej. Decyzja premiera Józefa Cyrankiewicza przesądziła sprawę. Przystąpiono do budowy wieży telewizyjnej na Świętym Krzyżu. Budowę i montowanie aparatury „Tesla" skończono 17 lutego 1966 roku. Stacja przekaźnikowa zaczęła działać. Jej zasięg umożliwia odbiór w promieniu ok. 120 km. Wieża ma 157 metrów wysokości.
Źródło: https://www.swietykrzyz.pl/index1.php?go=centrum_nadawcze
dodane na fotoforum:
