warszawa

UL.WĄSKI DUNAJ...Położenie
Ulica leży na Starym Mieście i biegnie od Rynku Starego Miasta do ul. Podwale.
Zobacz na mapie

Nieco historii
Została wytyczona i przeprowadzona przy lokacji miasta na przełomie XIII i XIV w. Pierwotnie dochodziła do wału, później do muru obronnego, przy którym na osi Wąskiego Dunaju stała baszta. Szerokość Wąskiego Dunaju wynosząca 7 m przy Rynku została zwężona do połowy przez rozbudowę narożnej kamienicy. Od XV w. ulicę nazwano Dunaj, Dunajska lub Ulicą Idącą z Rynku na Dunaj, od strumienia zaczynającego się na Szerokim Dunaju. Pierwsza zabudowa była drewniana. Przy rogu Dunaju i nie istniejącej dziś ul.Żydowskiej, idącej między Piwną i murami obronnymi, stała murowana synagoga, ok. 1522 przebudowana na dworek mieszkalny. W XVI w. oprócz paru gotyckich kamienic stały przy Dunaju drewniane domy mieszczan, dwór marszałka wielkiego koronnego oraz słodownia i woskownia miejska usytuowana przy rogu Dunaju i Nowomiejskiej. W połowie XVI w. pod brukiem ulicy przeprowadzono podwójną linię drewnianych rur wodociągu miejskiego. Ok. 1600 na miejscu wspomnianej baszty obronnej wzniesiono bramę zwaną najpierw Nową, a później Poboczną. W 1624 przy Dunaju umieszczono pierwszą warszawską stałą drukarnię Jana Rossowskiego. W 1669 pożar zniszczył zabudowę południowej nieparzystej strony Dunaju, odbudowano ją przed końcem XVII. Ożywiony ruch wozów jeżdżących tędy z Rynku na targowisko Szerokiego Dunaju i na Podwale zniszczył nawierzchnię, tak że jeżdżono po rurach wodociągowych; w 1722 ulicę wyreperowano. W 1767 na posesji 514 w pasie międzymurza uruchomiono ludwisarnię. W końcu XVIII w. przeważała zabudowa murowana, pozostały tylko 3 drewniane dworki. W XVIII w. ulicę zwano Rybną, zapewne od targu rybnego na Szerokim Dunaju. W 1804 rozebrano grożącą zawaleniem bramę Poboczną, poszerzając wylot Wąskiego Dunaju na Podwale. Poza tym wiek XIX nie przyniósł zasadniczych zmian w zabudowie. Przy restauracji w 1913 tzw. Kamienicy Książąt Mazowieckich, usytuowanej przy rogu Rynku, odsłonięto ścianę tej kamienicy z ceglanymi wnękami gotyckimi. W sierpniu 1944 część kamienic została zburzona, a reszta wypalona. Odbudowa do 1953 objęła Wąski Dunaj od Rynku poza Piwną, następna seria robót - końcowy odcinek ulicy aż do murów obronnych; jako ostatni odbudowano niewielki domek usytuowany w międzymurzu na siedzibę Cechu Rzemiosł Budowlanych. Mury obronne, odsłonięte częściowo w latach 1937/1938, zostały odsłonięte całkowicie, ich restaurację w rejonie Wąskiego Dunaju ukończono przed 1961.
źródło: "Ulice i place Warszawy" - Eugeniusz Szwankowski, Wydawnictwo Naukowe PWN SA

dodane na fotoforum:

• Moja Warszawa
• warszawa moja