ja

Czułam się jak drzewo obumarłe, które z zimy nie potrafi się ocknąć. Widząc wiosnę - widziałam swe serce rozdarte, które tak bardzo chciało ją chociaż "dotknąć". Zdawało mi się, że słońce na wszystkich świeci, tylko ja gdzieś biedna stoję w cieniu. "Świat się wokół innych roślin kręci, zaś ja jedna nie mam tlenu !" Tak bezsilna pomyślałam : "Póki jeszcze stoję w ziemi - choć korzeni już nie czuję - jak nie słońce to nadzieja sprawi, że znów zakiełkuję!" Tymi słowami poruszyłam ziemię, blask księżyca mi "poświecił" teraz - czuję się jak w niebie, a dlaczego?... bo właśnie pączkuję" !!!