robisz wszystko dla innych. oddajesz się cała bez reszty.
nawet własnym kosztem. własnymi marzeniami.
by ktoś inny miał podaną pomoc na czas jak chory, potrzebną szczepionkę,
by ktoś inny miał spełnioną zachciankę.
pogrążasz się, tracisz siebie. podążasz w bezdenną otchłań.
i co z tego masz? chwilową satysfakcję.
bądź dumę. z czegoś z czego byłabyś wdzięczna sama dla siebie.
mimo iż nikt nie wie ile cię to wszystko kosztuje. wciąż za mało...
bo i po co miałby wiedzieć?
jedna wielka otchłań bezsensu...
krwawica się kończy, lecz szczepionek wciąż za mało...